Сыртқы аудит

   Ревизиялық  қызмет Вавилон, Мысыр, Рим, Қытай және Греция сияқты антикалық елдерде де болған. Мысалы, ежелгі Мысырда (біздің дәуірімізге дейінгі 3400-2400 жж.) мүлікті түгендеу кезең сайын, ал шаруашылық операцияларын бақылауды үш адам жүзеге асырған. Оның біреуі не нәрсе берілді, соның санын папирусқа белгілеп отырса, екіншісі нақты босатуларды жүзеге асырған, ал үшіншісі ауытқуды анықтау үшін берілген мүліктердің немесе өнімдердің санын нормамен салыстырып отырған. Ресурстардың қозғалысы мен болған оқиғалар бойынша операциялар қатаң тәртіппен құжатталып отырған, тікелей орындаушылар мен қатысушылардан тәуелсіз жүзеге асырылатын шаруашылық процестерін бақылау осылай пайда болған.

      Есепті  жүргізу бойынша арнайы заңнама  алғаш рет Вавилон мемлекетінде пайда болған. Хаммурани заңы (біздің дәуірімізге дейінгі 2200-2150 жж.) конгрестерге дербес есеп жүргізуді, ал храмға –  мемлекеттік есепшілікті жүргізуді  әмір етті, ақшаны қолхатсыз беру жарамсыз деп саналған.

      Чжоу  династиясы басқарған уақыттағы  көне Қытайда (біздің дәуірімізге дейінгі 1122-256 жж.) есептің мемлекеттік жүйесі, оның ішінде барлық үкімет департаменттерінің мұқият әзірленген бюджеті мен аудиті жүзеге асырылды. Ал, біздің дәуірімізге  дейінгі 700 жылы ол жақта негізгі  міндеті мемлекеттік ақша мен  мүлікті пайдалануға құқығы бар  үкімет шенеуніктерінің адалдығына кепілдік беру болып табылатын Бас  аудиторлық қызметі болған.

      Афинада біздің дәуірімізге дейінгі V ғасырда  Халық жиналысы мемлекеттің кірісі мен шығысын бақылады, ал оның қаржылық жүйесі барлық лауазымды тұлғалардың  өкілеттілігі біткенше құжаттарын тексертіп  үкімет аудиторларын қамтыды.

     Басқа авторлардың айтуынша, аудиттің пайда  болуы арнайы ғылыми білімнің саласы ретінде бухгалтерлік есептің қалыптасу  кезеңімен тығыз байланысты. Бухгалтерлік есеп туралы алғаш рет ғылыми кітап  жазған италияндық ұлы математик  Лука Пачоли (1445-1517 жж) арнайы бюрода тексеріп және тіркеп отыратын көпес кітабының  іс жүзіндегі пайдалылығын атап кеткен болатын.

      Шаруашылық  қызметтің дамуы есептің саапсы мен есеп берудің шындыққа жанасымды  болуының жаңа бақылау формасын талап  етеді. Англияда аудиторлық алғаш рет 1299 жылы пайда болды, ал 1324 жылдың 24-інші наурызында король Эдуард ІІ, үш мемлекеттік  аудиторды тағайындады. Тағайындау туралы жарлықта аудиторды Оксфорд, Беркенхед, Уэльс провинцияларындағы барлық есепшотты тексеруге, оларды тыңдауға, олардан сұрауға және есепшоттарды жүргізуде барлық кемшіліктерді  белгілеп отыруға міндеттейді.

      ХІІ ғасырдан бастап Англия мен Шотландия, Италия, Франция және Еуропаның басқа  елдерінің Қазынашылық мұрағаттарында (архив) аудиторлық қызмет туралы мағлұмат жиі ұшырасады. Мысалы, Ұлыбританияда  екі типті аудит жүргізілген:

      1) аудит қалаларда елдің көзінше,  яғни жария түрде – билеп  төстеуші лауазымды тұлғалардың  қатысуымен жүзеге асырылған,  қазынашы аудиторлық есеп беруді  ауызша, яғни елге естірте оқитын  болған;

      2) ірі поместьенің қаржылық басқарушының  төлем шотын «аудиторлық декларацияға»  орай «дебет және кредит» бойынша  егжей-тегжейін тексеру, яғни  оны поместьенің қожайыны мен  басқарушылар кеңесінің алдында  ауызша есеп берген.

      Қалалардың, фабрикалардың өсуімен және сауда-саттықтың  кеңеюімен сипатталатын ХVІ-ХVІІ ғасырлар кезеңіндегі экономикалық өзгерістер есеп пен аудиттің жаңа тәсілдемесінің пайда болуына итермеледі, яғни себепші  болды. Бұрыштың басына мүлікке деген  меншік құқығы мен пайда және залалдың қатаң калькуляциясы қойылатын  болды. Аудит тыңдау процесінен жазбаша  құжатты және растаушы куәні  зерттеуді  ретімен талдаушыға айналды. ХVІІ ғасырдың аяғында Шотландияда белгілі  бір лауазымды тұлғаға қалалық  аудитор ретінде қызмет етуіне тыйым  салу туралы алғаш рет заң қабылданды, осылай ету арқылы батыс әлемінде сол уақыттан бері осы заманғы  аудитордың тәуелсіздігі деген ұғым енгізілді.

      Мұндай  аудиторлық озық  тәжірибеге қарамастан, тек ХІХ ғасырдың екінші жартысында ғана кәсіби аудит тұтас іскерлік әлем мен кәсіпкерлік қызметтің маңызды құрамдық бөлігі болды. Бұл темір жолдарын салу мен сақтандыру компанияларының, банктердің, акционерлік қоғамдардың өсуімен байланысты. Ағылшындық темір жол және сақтандыру компаниялары мен басқа да инвесторлар Солтүстік Америкаға аттанғанда, яғни бағыт алғанда олармен бірге аса ірі ағылшын кредиторларының мүддесін қорғау үшін тәуекелсіз аудиторлар да барды.

      Осыған  байланысты солтүстік америкалық аудиттің шығу тегі «ағылшындық» болып табылады және ХХ ғасырға дейін АҚШ-тың  тәуелсіз аудиті ағылшындық үлгімен  құрылып келді. Ол балансқа қатысты  мәліметтерді егжей-тегжейлі зерттеуді  ұйғарды. Роберт Х. Монттомери американдық  аудиттің сол кезеңін «есепшоттық  аудит» деп атаған, өйткені аудитордың жұмыс уақытының төрттен үш бөлігі есептеу және бухгалтерлік кітапты  жасауға кетті. Аудит рәсімі (процедурасы) жылдам ұлғайған американдық бизнеске бейімделе бастағанда шектен тыс  қаражатты талап ететін есептеу  мен көшіруді тексеретін британдық  стиль біртіндеп американдық  «тестілік аудитке» өзгеріп, ауысады (трансформацияланады). Сонымен қатар  аудиторлар тестілеу әдісінен басқа  операцияларды тексеру мақсатында бизнес бойынша серіктестен фирманың қызметі туралы  мәлімет жинауды  іс жүзіне асыруға кірісті. Инвесторлардың мүдделерін ескеру арқылы олар баланстың  белсенділігі мен бәсеңдігін бағалауға, сондай-ақ пайда мен залал туралы есеп берулерде және есепшоттарда көрініс  табатын шаруашылық операцияларының  нәтижелеріне де көп назар аударатын  болды.

      ХХ  ғасырда бухгалтерлер мен аудиторлардың  аса ірі трансұлттық ұйымдардың құрылуына әкеп соқтырған әлемдік  экономика мен бизнестің ғаламдау (глобализация) тенденциясы біршама  тереңдей түсті. Кәсіби аудиттің дамуы  үшін Халықаралық есеп стандарттары бойынша Комитет (LASC – 1973ж. негізі қаланған), Жоғары бақылау органдарының халықаралық  ұйымы (NHTOCAN – 1953 ж.), Халықаралық бухгалтерлер федерациясы (IFAC – 1977ж. құрылған), БҰҰ-да 1979 жылы құрылған Есеп пен есеп берудің халықаралық стандарттары бойынша үкіметаралық сарапшылардың жұмысшы тобы (ISAR) сияқты халықаралық және аймақтық ұйымдар қызметіінң маңызы айрықша. Осы жаңашылдықтардың барлығы ендігі жерде аудиттің бухгалтерлік жазбалардың кеңселік нақтылығын тексерумен ғана шектелмей, салалары мен ауқымының біртіндеп кең өріс алуын көрсетеді. АҚШ және Ұлыбритания сияқты дамыған елдерде тәуелсіз аудиттің өзгеше жүйесі қалыптасқан. Оларды жетілдірудің қажеттілігі көптеген кридиторлар, инвесторлар және басқа да мүдделі пайдаланушылар тарапынан шаруашылық жүргізуші субъектілер қызметі туралы сенімді қаржылық ақпаратқа сұраныстың өсуінен туындап отыр.

 

2.2. Аудиттің мәні, қажеттілігі және зерделеу аспектілері

 

      Американдық бухгалтерлер  ассоциациясы комитеті бухгалтерлік есептің негізгі тұжырымдамасы  бойынша (ААА) аудитке мынадай анықтама берді: «Аудит – бұл экономикалық іс-әрекеттер мен оқиғалар туралы объективті деректердің бағалауын, оның деңгейінің белгілі бір өлшемге (критерийге) сәйкестігін алудың және мүдделі пайдаланушылардың нәтижелерін  ұсынатын процесі».

      Классикалық ұғымда аудит – кәсіпорында жұмыс  істемейтін маманданған тәуелсіз аудитор  жүзеге асыратын ешкімге тәуелсіз сырттай  қаржылық бақылау.

      Мұндай  кәсіби бақылау аудитке деген  қажеттілік көптеген жағдайларға байланысты артып отыр:

      1. Кәсіпкерліктің дамуы мен капитал  өсуінің әсері;

      2. ӨЗін-өзі реттеуге ұмтылатын ұйымдар  санының арта түсуі;

      3. Экономикалық тұрақтылықты, меншік  иеленушілерге және кредиторларға  олардың салған ақшаларының сақталуына  кепілдік беруді қамтаамсыз ететін  жағдай тудырудың қажеттілігі; 

      4. Компаниялардың операциясы көп  әрі күрделі болуы мүмкін, пайдаланушылар ол туралы ақпаратты дербес алуға ммүкіндігі болмағандықтан аудиторлардың қызметіне мұқтаж;

      5. Қаржылық ақпаратты пайдаланушылар  компанияның есептік жазбаларына  әдетте қолдары жете бермейді  және олардың тиісті тәжірибелері  жиі бола бермейді;

      6. Пайдаланушылар қабылдайтын шешімнің  салдары өздері үшін өте маңызды  болуы мүмкін, сондықтан да аудиттер  арқылы алатын ақпараттың толық  болуы мен анықтығы оларға  ауадай қажет.

      Аудит – бұл біздің еліміздегі акционерлік  қоғамдардың, серіктестіктердің және басқа да шаруашылық жүргізуші субъектілердің қызметін экономикалық талдаудың және қаржылық бақылаудың салыстырмалы түрдегі  жаңа бағыты. Бұрын бақылау мен  тексеру қызметі жүзеге асырылмаған  деп, айтуға болмайды. Алайда көптеген операциялық мазмұны жағынан  бір-біріне жақын болса да, ревизия  мен аудит екеуі бір ұғымды білдірмейді. Аудит бақылаудың шығармашылық (творчестволық) дамуын білдіреді. Ол экономикалық бақылаудың формалары мен түрлерін кемітпей, керісінше толықтырады.

      Аудиторлық  іс экономикалық талдау, кешенді құжаттық тексеру, балансты немесе сот-бухгалтерлік сараптаманы есеппен тексеру  біздің ұғымымыздан бөлек болса  да аудитор өзінің міндетін жүзеге асыру барысында аты  аталғандардың  және есептік, бақылаушы-талдамалы  тәжірибе салаларының рәсімдерін (процедураларын) пайдаланады. Белгілі ғалым Я.В.Соколовтың айтуынша, тексерудің мақсаты кемшіліктерді  құрту және жамандықты жою, ал аудиттің мақсаты – кемшіліктерді кеміту және қастықты шектеу.

      Әкімшілікті құқы бар және сатылас байланысты ұстанатын тексерушіні клиент өз қалауымен таңдамайды. Бұған керісінше, аудиторды клиент өз қалауымен таңдайды және олардың аарсындағы қарым-қатынас  деңгейлес байланысқа жол ашатын азаматтық құқықпен реттеледі.

      Тексеру және бақылау түсініктеріне қарағанда, аудит ұғымының аясы кең, өйткені бұл ұғым қаржылық көрсеткіштердің шындыққа жанасымдылығын тексеруді ғана білдірмей ғылыми негізде шығындарды ұтымды ету мен табысты оңтайландыру үшін шаруашылық қызметін жақсарту бойынша ұсыныстарды да әзірлеу ісін қамтиды. Аудитке келісімшарт негізінде жүзеге асырылатын, оның ішінде, бухгалтерлік есеп, ішкі бақылау және қаржылық есеп берудіңлердің жағдайын тексеретін, сондай-ақ артық шығындарды болдырмау, ресурстарды пайдаланудың тиімділігін арттыру және шаруашылық жүргізуші субъектілердің табысын өсіру мақсатында кеңес беретін бизнес сараптамасының өзінше бір түрі ретінде анықтама беруге болады.

      Бизнес  аудитін жүргізу үшін белгілі  бір салалар мен компаниялар  іс-әрекеттің жағдайы туралы шындыққа жанасымды ақпарат алудың кең  ауқымды мәселелерін жан-жақты  зерделеу қажет.

      Мемлекеттің, аймақтың экономикалық жағдайы белгілі  бір салалар мен шаруашылық жүргізуші  субъектілер іс-әрекетінің жағдайы  туралы мәліметтерді алу бойынша  бірқатар әдістемелік тәсілдемелер мен нұсқамалар 310 «Бизнесті білу»  атты аудиттің халықаралық стандартында ашып көрсетілген. Алайды бұл стандарт қаржылық есеп берулердің аудитін ұйымдастырудақолданылады, ал аудиттің басқа түрлері әдетте экономиканың әр түрлі салаларында  оқиғаларды, процестерді және құбылыстарды бағалауда өзіндік ерекшелігі бар  тәсілдемелерге, әдістерге және өлшемдерге ие. Осы арада бизнес аудитінің  озық  түрін ұйымдастыруды жетілдірумен байланысты теориялық және іс-тәжірибе сипаттарындағы бірқатар мәселелер  пайда болады.

      Тұтастай  алғанда аудитті және талдауды уақытылы жүзеге асыру шаруашылық жүргізуші  субъектілердің қызметін қаржылық-кредиттік, материалдық-техникалық қамтамасыз етудің, өндірісті ұйымдастырудың тиімділігін  және жоспардың баланстылығын арттыруға  ықпалын тигізеді. Бүгінгі таңда  бизнестің жағдайы мен дамуына  субъектілердің өзінен басқа мемлекеттік, қаржылық, кредиттік, ведомствалық, салықтық және басқа да органдар белсенді әсер етуі ммүкін. Бірақ осы буындардың бірде-біреуі салықтық жеңілдіктер беру, кредит және баға саясатын жақсарту, өндірісті, отандық өнімдердің, жұмыс, қызметті өткізуді ынталандыру есебінен бизнесті басқарудың тиімділігін арттыру үшін қолайлы экономикалық  жағдай тудыратын мүмкіндіктері мен белгілі бір өкілеттіліктері болса да еелулі көмек көрсете алмайды әрі материалдық өндіріс салаларындағы бизнесті ұйымдастыруды жақсартуға ықпалын тигізбейді.  Бизнесті басқару жүйесін нарықтық экономиканың шаруашылық тетігінің құрамдық бөлігі ретінде қарастыру қажет.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

     ҚОРЫТЫНДЫ

     Қорытындылай  келе жалпы экономикалық жағдайдың тұрақтылығына қол жеткізбейінше, инфляция деңгейін төмендетпейінше, өндірісті ұйымдастыру мен қуаттылықты пайдалануды жақсартпайынша, шаруашылық жүргізуші субъектілердің жабдықтаушылық, өткізушілік және қаржылық қызметтерін жетілдірмейінше бизнесті оңтайлы жасау мүмкін емес.