Судовая рэформа XVI ст. у Вялікім Княстве Літоўскім, Рускім і Жамойцкім

 Далейшае  рэфармаванне судовай сістэмы  княства і абмежаванне судовай  улады Вялікага князя і паноў  радных адбылося ў сувязі з  утварэннем вышэйага апеляцыйнага  суда дзяржавы – Галоўнага Суда (Трыбунала). Увядзенне ў дзеянне Трыбунала ўдакладніла судовую ўладу гаспадара. З гэтага часу Вялікі князь займаўся разглядам па першай інстанцыі толькі найбольш важных спраў. Асноўнай катэгорыяй спраў, аднесеных да кампетэнцыі Трыбунала, былі апеляцыйныя скаргі на рашэні гроцкіх, земскіх і падкаморскіх судоў. Асаблівую катэгорыю спаў Галоўнага Суда складалі скаргі на незаконныя дзеянні і злоўжывані суддзяў і службовых асоб. Увядзенне ў дзеянне Галоўнага Суда, аддзленне ад выканаўчай улады, стала істотным завяршэннем рэформы.

 У цэлым  жа судовая рэформа XVI ст. значна  ўдасканаліла судовую сістэму  дзяржавы. Заканадаўчае замацаванне  новых важных прававых прынцыпаў і палажэнняў сведчыла аб імкненнні заканадаўца мець практычную рэалізацыю. Пад час рэформы былі тэарытычна азначаны, развітыя ў той ці іншай ступені адлюстраваны ў заканадаўстве прагрэсіўныя прынцыпы судовага ладу і судаводства, якія садзейнічалі павышэнню правасвядомасці і прававой культуры грамадства. Тым самым ствараліся перадумовы для дальнейшага паступальнага развіцця дзяржаўнасці.