Прыведзенае выказванне можна
трактаваць не толью як тэарэтычнае
абгрунтаванне новых нрынцыпаў
эстэтыкі i паэтыкі, заснаваных на прадуманасці,
руплівай шліфоўцы, даводцы кожнага
твора, але i як своеасаблівае дэклараванне
крытэрыяў уласнай фiлacoфcкa-эcтэтычнaй
сістэмы, што запачаткавала, па cyтнacцi,
узнікненне новага метаду крытыкі. У
аснову гэтай сістэмы i метаду кладуцца
прынцыпы «сальерызму» -- стараннага давядзення
думкі да лагічнага канца, глыбокай
яе прадуманасці, успрыманне літаратурнага
твора як эстэтычнага феномена.
Для нас прыведзеныя разважанні
Багдановіча-крытыка цікавыя яшчэ
i тым, што ў ix аўтар упершыню падымае
праблему, звязаную з псіхалагічным
тыпам творчасці. Падобны падыход
быў абсалютна супрацьпаказаны
для культурна-гістарычнай школы,
метадалагічныя ўстаноўкі якой зводзліся
да грамадска-сацыяльнага эквіваленту.
Такім чынам, публіцыстыка М.
Багдановіча была мала звязана з
уласна беларускім літаратурна-грамадскім
рухам пачатку стагоддзя, але
прадстаўляе сабой значную старонку
ў творчасці М. Багдановіча. Сярод
лепшых публіцыстычных твораў яго - артыкулы
«Белорусское возрождение», брашуры
«Чырвоная Русь», «Братья-чехи», «Угорская
Русь», даследаванні «Образы Галиции,
«Белорусы». Гэтымі творамі M. Багдановіч
заяўляў аб сабе як аб шырокім даследчыку
гісторыі, культуры, літаратуры народаў
славянскага свету. Даследчыкі лічаць
вяршыняй метадалагічных пошукау беларускага
публіцыста артыкул «В. Самийленко»,
названы аутарам літаратурным партрэтам.
Максім Багдановіч унёс велізарны ўклад
у беларускую літаратуру, літаратуразнаўства
і крытыку. Творчая дзейнасць
Максіма Багдановіча адыграла выключную
ролю ў фарміраванні ідэйна-эстэтычных
асноў беларускай адраджэнскай літаратуры
пачатку XX ст. Разам з творчасцю
Я. Купалы, Я. Коласа, Цёткі, 3. Бядулі, А.
Гаруна, М. Гарэцкага i іншых пісьменнікаў
адраджэнскай плеяды яна сцвярджала
глыбока народныя, дэмакратычныя
па сваей сутнасці прынцыпы мастацкай
творчасці, арыентаванай на нацыянальна-патрыятычныя
традыцыі, вопыт фальклору, на лепшыя
здабыткі сусветнай літаратуры. Галоўную
заслугу Багдановіча як даследчыка
трэба бачыць у тым, што ён, абапіраючыся
на перспектыўныя ідэі і метадалагічныя
пастулаты культурна-гістарычнай
школы, заклаў трывалыя асновы нацыянальнага
літаратуразнаўства і крытыкі, стварыў
навукова абгрунтаваную канцэпцыю
развіцця беларускай літаратуры ад старажытнасці
да пачатку XX ст.
Спіс выкарыставанай літаратуры:
- Багдановіч М. Поўны збор твораў. У 3 т. Т. 2. Маст. проза, пераклады, літаратурныя артыкулы, рэцэнзіі і нататкі, чарнавыя накіды. — Мн:. Навука і тэхніка, 1993.— С. 360—361
- Багдановіч М. Поўны збор твораў. У 3 т. Т. 2. Маст. проза, пераклады, літаратурныя артыкулы, рэцэнзіі і нататкі, чарнавыя накіды. — Мн:. Навука і тэхніка, 1993.— С. 291
- Багдановіч М. Поўны збор твораў. У 3 т. Т. 3. Публіцыстыка, лісты, летапіс жыцця і творчасці. — Мн:. Навука і тэхніка, 1995.— С. 247
- a b c d e f g h i j k l Леанід Казыра. Перакладчыцкая спадчына Максіма Багдановіча
- http://otherreferats.allbest.ru