Автор: Пользователь скрыл имя, 13 Декабря 2011 в 21:46, шпаргалка
Работа содержит ответы на вопросы по дисциплине "Педагогика".
11)Культура Беларусі ў XIV- першай палове XVIІ ст.
идей
Возрождения. В этот период был расцвет
ренессансной культуры. взаимном обогащении
культуры европейских стран, широком
изучении и использовании достижений
периода античности, возникновении
сначала кирилличного, а затем
и латинско-польского
12) Утварэнне Рэчы Паспалітай. ВКЛ у палітычнай сістэме РП
ВКЛ во второй половине 18в. оказалась в очень тяжелом положении. Началась Ливонская война. И войско Ивана Грозного захватили ряд городов Беларуси. Со стороны Польши велась активная католическая пропаганда. В этой ситуации поляки обещали, что как только ВКЛ будет присоединено к Польше вся наша православная знать получит те же пава, что и католики. Население ВКЛ не хотело ликвидации самостоятельности государства. Наши феодалы вели переговоры с Польшей только про более тесный союз государств, но при условии равноправия.
10 января
1569 г. начались заседания
ВКЛ и
королевство Польское объединяются
в одно гос-во – в Речь Поспалитую
РП должна иметь единого короля,
он выбирался на общем сейме и
короны польской, и ВКЛ.рада и сейм должны
быть общими для Польши и ВКЛ отдельных
сеймов для ВКЛ король собирать не должен.все
законы, действовавшие ранее в обоих гос-вах
оставались в силе.для обоих гос-в предусматривалась
общая внешняя политика и единая денежная
система.Эта уния превратила династическую
унию между Польшей и ВКЛ в государственную.
Для ВКЛ после унии ничего не изменилось.
ВКЛ не перестало существовать, сохранило
свою территорию (но без Украины), ВКл имело
свою административную систему, органы
власти, гос. язык. В концепцию нового гос-ва
РП входили вопросы совместной международной
политики и совместной обороны. Объединение
ВКЛ и Польши повлияло на ход ливонской
войны. В 1582 г. между Россией и РП был заключен
мирный договор сроком на 10 лет.
13) Рэлігія і царква на Беларусі ў XIV- XVI ст.
Гістарычна
склалася, што Беларусь знаходзіцца
на памежжы дзвух хрысціянскіх канфесій
– праваслаўя і каталіцтва, гэта
адбілася на рэлігійнай гісторыі краіны,
культуры і менталітэце народа.На
працягу XI – XIII стст. тэрыторыя сучаснай
Беларусі была выключна праваслаўнай
Манаполію праваслаўя парушыў Ягайла,
калі здзейсніў унію з Польскім каралеўствам.
Пашырэнню каталіцтва спрыяла падзенне
Канстантынопаля ў 1453 г. і рост канфрантацыі
з Масквой. Вялікае княства ўсё
болей арыентавалася на каталіцкі
Захад. Тым не меньш, на працягу XVI –
сярэдзіны XVI стст. праваслаўе заставалася
галоўнай рэлігіяй княства, яно задавала
тон у жыцці, культуры, ідэалогіі.
Адначасова каталіцтва абапіралася
на падтрымку кіруючых колаў дзяржавы.
Абедзве рэлігіі ўраўнаважвалі
адна адну. У княстве працягвалася
традыцыя рэлігійнага дуалізму (да
хрышчэння ў каталіцтва літоўская
і жмудская частка дзяржавы была язычніцкай).
Праваслаўная царква на беларускіх землях
была прадстаўленна Полацкай і Тураўскай
(з 1241 г. Пінскай) епархіямі, часткова Смаленскай
і Ўладзіміра-Брэсцкай епархіямі.
14)Палітычнае і эканамічнае развіцце Беларусі у др.пал. XVI- XVIIстст..
Рэч паспалiтая
была канстытуцыйнай, саслоўнай манархiяй.
Улада размяркоўвалася памiж
нiякiх палiтычных правоў не мелi. Пасля Люблiна ВКЛ вяло жорсткую барацьбу за незалежнасць i тэрытарыяльную цэласнацсь. Удалося захаваць рэшткi тэрыторыi былой дзяржавы, а таксама рэшткi дзяржаўнасцi i аўтаномiю ў межах РП. Дзве краiны захавалi ранейшыя назвы: ВКЛ i Польская карона, а таксама свае законы, улады, органы выканаўчай улады, судовыя сiстымы, мясцовае самакiраванне, фiнансы, узброеныя сiлы i да канца XVII ст. дзяржаўныя мовы. У апошнiм статуце 1588 г. абвяшчалася самастойнасць ВКЛ, тэрытарыяльная цэласнасць, забаранялася iншаземцам у княстве набываць землi, маенткi, займаць дзяржаўныя пасады. Пры спрыяльных абставiнах магнаты княства змагалiся за поўную самастойнасць, рабiлi змовы з мэтай адарваць ВКЛ ад РП. ВКЛ было лiквiдавана з прыняццем Канстытуцыi 1791 г. У 1596 г. у Брэсце была прынята царкоўная ўнiя, створана ўнiяцкая царква. Яна падпарадкоўвалася Ватыкану, уяўляла сабой сродак акаталiчвання насельнiцтва на нацыянальная мове, а не нацыянальную царкву як сiмвал суверэнiтэту дзяржавы. Беларуская шляхта перайшла ў каталiцызм, а вернiкамi ўнiяцкай царквы сталi сяляне i гарадскiя нiзы. Унiяцкая царква была лiквiдавана ў 1839 г.
Не было
стабiльнасцi i ў сацыяльна-эканамiчным
развiццi Беларусi ў XVI—XVII ст. Адсутнацсь
нацыянальнага адзiнства, сацыяльныя
этнiчныя, рэлiгiйныя процiстаяннi, феадальные
мiжусобiцы вялi да эканамiчнага зянападу.
Шматлiкiя войны вялi да разбурэння
гарадоў i весак, фiзiчнага знiшчэння
насельнiцтва. У другой палове XVI—першай
палове XVII ст. на тэрыторыi Беларусi была
праведзена аграрная рэформа (устава на
валокi. Жыгiмонт II Аўгуст. Валока – 30 моргаў
– 21.37 га. Пад фальварак адводзiлася 8—15
валок). Усталявалася фальварачная сiстыма
гаспадарання. Адбываеца канчатковае
запрыгоньванне сялян, значна павялiчваецца
прыгонны ўцiск, растуць даходы шляхты.
У вынiку рэформы ў Цэнтральнай i Заходняй
Беларусi разбураецца сялянская абшчына,
укараняецца падворнае землекарыстанне,
змянiлiся катэгорыi сялян (цяглыя, асадныя,
агароднiкi, слугi), iх эканамiчнае i правовае
становiшча. Iдзе рост землеўладанняў свецкiх
магнатаў, адначасова назiраецца залог
iх маенткаў. Гэта нараджае ў другой палове
XVIII ст. тэндэнцыю да пераўтварэння феадальнай
формы ўласнасцi на зямлю ў буржуазную.
Побоч з залогам зямлi ўзнiкаюць такiе з`явы,
як арэнда зямлi, мануфактуры i iнш., што
сведчыць аб зараджэннi капiталiстычнай
формы гаспадарання, дэферэнцыяцыi вескi.
15)Эканамічны і палітычны стан Беларусі ў XVIІІ ст.
Пасля
падзелаў РП тэрыторыя Беларусi ўвайшла
ў склад Расii. На беларускiя землi
распаўсюдзiлiся агульныя прынцыпы расiйскага
кiравання. се насельнiцтва прыводзiлася
да прысягi, хто быў нязгодны прысягаць
– павiнен быў ў
16)Развіццё беларускай культуры ў другой палове XVIІ ст. - XVIІІ ст.
Особенностью
развития белорусской культуры в XVIII
в. было сочетание старых и новых
тенденций и течений в
Новым жанром в белорусской литературе
явилась политическая сатира. Наиболее
яркими произведениями этого жанра являются
«Речь Мелешки» и «Письмо к Обу-ховичу».Вопреки
всем препятствиям, белорусское литературное
творчество в конце XVII—XVIII вв. продолжало
развиваться Отдельные произведения музыкантов
того времени получали широкую известность,
а полонез Михала Огинского «Прощание
с Родиной» пользуется популярностью
во всем мире и сейчас, через двести лет
после его создания. гравюры могилевских
мает еров В. Ващенко и Ф. Ангилейки, изделия
ткацких мануфактур в Белой, Мире, Альбе,
урецко-налибок-ское стекло. Высокохудожественной
скульптурой резьбой отличались магнатские
дворцы, и особенно костелы, монастыри
католических орденов. Примерами могут
служить интерьер иезуитского костела
в Гродно (резчик Я. Шмитт) В стиле барокко
был перестроен разрушенный шведами в
1706 г. несвижский дворцово-замковый комплекс
(архитектор К. Жаднович), построены костел
и монастырь бернардинок в Минске. Представителем
позднего, на Беларуси — «виленско-го»
барокко был Я. Глаубиц — автор проекта
костела Иоанна Крестителя в Столовичах.
По его же проекту перестраивалась в 1738—1750
гг. и знаменитая полоцкая София — в то
время униатская церковь. В конце XVIII в.
дальнейшее развитие получило декоративно-прикладное
искусство. Белорусские мастера поднялись
до высокого художественного уровня в
производстве стеклянной посуды (Урецкая
и Нали-бокская мануфактуры), мирских и
слуцких ковров, кореличских гобеленов.
Мировую известность получили слуцкие
пояса. Удивительными были достижения
так называемых крепостных театров в Беларуси.
В течение 50 лет существовал театр в Несвиже,
созданный князем Радзи-виллом в 1740 г.
Во второй половине века Г- Радзивилл содержал
театр в Слуцке. М. Огинский —в Слониме,
А. Тизенгауз — в Гродно. Р. Чернышев —
в Могилеве и Чечерске, С. Зорич — в Шклове.
В них ставились оперы, балеты, трагедии,
комедии разных авторов, в том числе Ж.
Мольера, Ф. Вольтера. Магнаты приглашали
в свои театры местных и западноевропейских
профессионалов, мастеров театрального
искусства, музыкантов, художников, танцовщиков
и балетмейстеров. В Слуцке, Слониме, Несвиже,
Гродно, Шклове существовали балетные
и музыкальные школы. Выпускники этих
школ успешно работали на сценах варшавских
и петербургских театров.